Narodziny

Nie wiem kiedy dokładnie to było. Miałem wtedy zero lat. Podejrzewam jednak, iż wydarzenie to zbiegło się ze zniszczeniem Gwiazdy Śmierci w Noc Strzeżenia Wiedźm 1982 roku. Niektórzy łączą tamten okres z rocznicą wystąpienia obwieszonego medalami faceta w przydymionych okularach. W każdym razie pojawił się byt, którego wszyscy się spodziewali, a tylko nieliczni chcieli.

Czasy były trudne. Ponoć nawet byliśmy na skraju zagłady. Żelazna kurtyna rozdzielała Europę na tę, w którą Sowieci pompowali Marksa i Engelsa, i tę, w którą Amerykanie, dolary. Mój ojciec bronił wtedy integralności granic Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej celując w Berlin Zachodni rakietami GRAD, a matka chroniła ludność cywilną przed różnego pochodzenia chorobami.

Byłem tak kochanym dzieckiem, że tatko zobaczył mnie dopiero na chrzcie, a mamusia wróciła do pracy po 3 miesiącach urlopu macierzyńskiego. Nie, nie ma tutaj ukrytego żalu, opowieści o byciu porzuconym, niechcianym dzieckiem. Nie będę tworzył historyjek by wzbudzać współczucie bo… raz, tak wtedy było i dwa, to najlepsze, co mogło mnie spotkać.

Odpowiedzialność za moje jestestwo spadło na, raz, dwa, trzy, cztery – poczekaj, palce mi się skończyły, a mam poważne problemy z liczeniem w pamięci – na siedem kobiet, albo sześć. No tyle! O! A nie, nie widzicie, co pokazuję. Szkoda.

Ha! Mały, goły, gruby i bez kasy, a miał przy sobie więcej kobiet, niż niejeden mężczyzna w całym swoim życiu! Może i nie pamiętam, co jadłem we wtorek na śniadanie, ale pamiętam piersi z dzieciństwa. Dużo piersi. Więcej niż mam palców u rąk… ekhem, W każdym razie cenię sobie tamten czas i uważam zdarzenia za błogosławieństwo. Wykształciły u mnie, między innymi, zmysł estetyki, sprytne palce i dały szansę na odpoczynek przed tym, co przyszło później… a przyszło. Ho-ho! (tutaj palec uniesiony w górę dla zwrócenia uwagi)

Dorastanie

Duża liczba osób twierdzi, że człowiek jest kowalem swojego losu. Że istnieją niepisane zasady, które rządzą relacjami przyczyna- skutek, a odpowiedzialność ma jedno źródło. Noooo, nie do końca. Uważam, i miałem okazję się przekonać, że całkiem sporo zostało ludziom przypisane odgórnie. Nie, nie w horoskopie! W DNA osobowości. To ona przyciąga i pozwala łączyć niespodziewane zdarzenia oraz okoliczności w grupy, stada, zbiegowiska oraz całe nacje… by potem wypalić ci z nich w twarz w jakiś losowy, podstępny sposób. Właśnie…

Przy kompletnym braku przydatnych zdolności adaptacyjnych i tożsamym poziomie talentu matematycznego, dostałem się do dosyć znośnego, plotki mówią, że w owym czasie jednego z najlepszych LO w województwie. Tutaj: najlepsze jest stwierdzeniem moich rodziców. Było z internatem.

Radość nie trwała długo. Z internatu wywalili mnie po roku. Pozwolicie, że zachowam resztki godności i nie pochwalę powodem. Na domiar, omal nie wyleciałem ze szkoły. Wagary. Jedne walentynki trwały od 14 lutego do 4 maja. Konsekwencje niczego mnie nie nauczyły. Walka o to, by zwoje mózgowe nie wyprostowały się do reszty została sprowadzona do warunku. Rozsądnego.

Z listy przedmiotów wycelowanych w każdego licealistę miałem wybrać trzy (bez WF oraz religii, wytłumaczono mi, że paladyn to nie jest rozsądny pomysł na życie) i zrobić z nich broń. Dobrze. Bo tylko tyloma się interesowałem. I faktycznie zrobiłem z nich broń. Oznaczało to, iż wręcz zaginałem rzeczywistość, podnosząc poprzeczkę zarówno współuczniom, jak i nauczycielom. Nie obyło się jednak bez kontrastów.

Na biologię, wychowawczyni zmuszona była ciągnąć mnie jak ciele na rzeź. Nauczycielka przedmiotu, kobieta postury kija od szczotki i aparycji wymiętego prześcieradła wyrażała rozczarowanie z ucznia tak, że ten do końca lekcji dokładnie wiedział, co napisze w liście pożegnalnym. Święta Panienko… Ale przeżyłem.